این روزها همه بچه های آزمایشگاه دارند آماده میشوند که رهسپار ممالک خودشان شوند. یه تصور اشتباه دیگری هم که من از این طرف داشتم همین بود که این مردمان را کاملا چوب خشک میپنداریم که اصولا وابستگی یا دلبستگی به خانواده ندارند. امروز با دوست ایتالیایی مان که صحبت میکردم، دیدم که نه بابا باز این یکی از همان تصوراتی است که ما ایرانیان درباره خودمان داریم. این دوسترعزیزمان حتی میفرماید که در دوره ای که 6 ماه به ایالات متحده تشریف برده بودند شبها در فراغ مادرشان اشک میریخته اند. اینجا هم که تشریف دارند هر ماه دو بار رهسپار ولایتشان میشوند. البته در جایی دیگر نیز فرموده بودند که در واقع تشویق تیم بسکتبال محبوبشان نیز بی تاثیر نیست!
امروز هم پارتی آخر سال آزمایشگاه بغلی بود که ماها را نیز دعوت کرده بودند. کلی نیز تبلیغ از دوستان فرانسوی، سویسی و اسپانیایی که
راکلت چه غذای محشری است و چه و چه. ما نیز امروز با وعده تست یک مائده آسمانی در پارتی حضور داشتیم. قبول که من نیز بسیار بد خوراک هستم ولی وجدانا قبول کردن راکلت در کتیگوری غذا برایم قابل هضم نیست. خدایی اگر سیب زمینی آب پز با پنیری که بوی گند میدهد را غذا حساب کنیم پس آش و سوپ وطنی، چلوکباب و جوجه کباب در چه طبقه ای قرار میگیرند؟ البته محض اطلاع دوستانی که زیاد آشنا نیستند بایستی عرض کنم که همه غذاهای اینها یک قلم پنیر را داراست، همین پنیر را با تکه نان بخورند میشود فاندوو و با سیب زمینی آب پز میشود راکلت و همینطور دور باطلی که پایانی ندارد. البته به نظرم غذاهاشون بعد از دوران قحطی های جنگ در این بلاد هیچ پیشرفتی نداشته است. حال تصور کنید قیافه های شاد بقیه را که بارها برای ظرف بعدی اقدام میفرمودند!
حالا دوشنبه هم قرار است برویم
فاندوو پارتی. از قرار معلوم این بار نیز قرار است همان پنیر را با نان بخوریم.
نکته جالب هم همین نوشیدنی های بعد از غذاهایشان هست که تاکید داشتند به خاطر اینکه غذای سنگینی است (!!) حتما بایستی با چای داغ یا همان نوشیدنی هایشان سرو شود که رودل نکنند. حیف که سواد آشپزی ناقص است و گرنه این دوستان را مهمان یک کله پاچه مشدی میکردیم تا بفهمند غذای سنگین تعریفش چیست.
ايميل ملي براي حالگيري ملي!