نمی دانم به نظر شما کدام یک از اینها برای ایران بهتر ند ؟
ولی یک چیزی که هست اینکه که اصولا اگه این بار یک نامزد دمکرات انتخاب بشه واقعا مایل باشه که به سیا ست اقای کلینتون برگرده یعنی اصولا دنیا هم دنیای چهار سال پیش نیست.
تو این چهار سال حادثه هایی اتفاق افتاده که واقعا در تاریخ دنیا کم نظیر بوده اند ونه ایران کشور چهار سال پیشه ونه امریکا.
جو سیاسی ایران تا به حال این چنین نبوده یا بهتر ادم بگه اینقدر نظامی نبوده الان تنها چیزی که جمهوری اسلامی فکر می کنه نجات خودش به هر وسیله ای است .الان تنها چیزی که مسولان جمهوری اسلامی می دانند اینه که اگه امریکا بخواد تو ایران دخالت نظامی مانند عراق بکنه دنیا به اندازه جنگ عراق مخالفت نمی کنه.مسلمه که الاندر قضیه سلاح اتمی اروپا کمتر از امریکا از این مسله نگران نیست ولی خوب شاید اروپا هم همان راه هایی رو طی کنه که امریکا 5 یا 6 سال پیش رفت و دید که راهی نیست .
به نظر من این جو نظامی شاید سر اخر ریشه خود جمهوری اسلامی رو بزنه ولی تا ان زمان تنها فایدهای که داره به عقب دویدن همه راه هایی است که به زور جلو امده!!الان همه چیز هایی هم که دوره اول ریاست خاتمی برا ملت اورده بود داره به سادگی از دست می ره!!
چند سال پیش همه بی قانونی هایی هم که می شد لا اقل سعی می کردند که توی چارچوب توجیه کنند ولی الان دیگه گوش کسی بدهکار هم نیست شاید اینا همش پیامد فضایی است که گفتم و مثل یک کشور در حال جنگ دیگه تنها چیزی که نمی تونه ببینه مخالفت از درونه.
به نظر من دنیا در برخی موارد با زمان هایی روبرو بوده که واقعا لحظات نادر تاریخ محسوب می شوند حالا جمهوری اسلامی هم یکی از همین تجربه های تاریخه!قطعا برای چنین تجربه ای یک ملت تاوان کل مردم دنیا را می دهند تجربه ای که شاید با همان دلایلی که شروع شدتموم بشه ما که نبودیم ولی کی فکر می کرد که بعد از بیست وپنج سال باز باید همان راه ها رو رفت...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
برای اینکه اولین کسی باشم که دارم کامنتهامو میخونم، بعد از خوندن منتشر میشوند. ممنون از نظرتان